Geen voetbal, tennis of volleybal. Nee, Sven (12) en Guus (9) Postma pakken liever de racefiets. Ze werken toe naar het NK, later deze maand. Dat merken ook ouders Olaf (44) en Vivian (43). „Toen ik hem de Alpe d’Huez zag afdalen… Je kan niets doen.”
Ze zitten samen op de bank in Hengevelde. Sven en Guus hebben de wielerkleding alvast aangetrokken. Voor de trainingen gaan ze iedere week twee keer naar hun club OWC in Oldenzaal. In het weekend reizen ze heel Nederland door om punten te verzamelen. Alles om mee te kunnen doen aan het NK. Op de achtergrond luisteren Olaf en Vivian mee. Want dat er veel tijd in de hobby gaat zitten, ervaren zij ook. Iedere week weer.
Sven en Guus rijden voor de Oldenzaalse Wielerclub (OWC). Dat was eigenlijk niet hun eerste keuze. „Op school kregen we een keer een schaatsclinic”, vertelt Sven. „Zo zijn we bij de ijsclub begonnen.” In de zomermaanden kiezen veel schaatsers voor skeeleren of voor fietsen. Sven en Guus deden het laatste. Sven: „Skeeleren vond ik niks. Fietsen was veel leuker.” Het beviel zo goed dat ze het schaatsen vaarwel zeiden. Sven en Guus wisten het zeker: wielrennen, dat is de sport voor ons. Van hun ouders kregen ze volledige steun. Ook al zijn de wedstrijden door heel Nederland. „Maar als je kinderen gelukkig zijn, dan ga je ervoor”, legt Vivian uit. „Voor ons voelt het niet alsof we er veel tijd in steken. Al is dat wel zo.” De uren vliegen voorbij, dat weet Olaf ook. Geen probleem, maar daar verwacht hij wel iets voor terug van Sven en Guus. „Honderd procent inzet”, legt hij uit. „Geen trainingen afzeggen. En in een weekend zonder wedstrijden ook zelf een ronde fietsen. Voort wat, hoort wat.” Olaf benadrukt wel dat hij Sven en Guus niet te veel wil pushen. „De jongens moeten het leuk blijven vinden. Op het moment dat die passie er niet meer is, wordt het moeilijk. Je steekt er met zijn allen heel veel tijd in.” Vivian is er niet bang voor dat die passie bij haar jongens verdwijnt. Vorige zomer, tijdens de vakantie in Frankrijk, beklom Sven samen met vader Olaf nog de Alpe d’Huez. „Dat is geen misselijke berg”, zegt Olaf. „Sven ging heel snel naar boven.” Sven blijft er zelf nuchter onder. „Het ging goed, al was het best pittig.”
Op een beklimming volgt ook een afdaling. Vivian en Guus zagen hoe snel Sven naar beneden ging. Vivian: „Wij moesten flink doortrappen met de auto.” Olaf luistert trots toe. „Als je afdaalt, moet je eigenlijk niet nadenken, want dan is de kans groter dat het fout gaat. Ik fietste achter Sven, je kan dan niets doen. Maar ik had er alle vertrouwen in, anders hadden we dit niet gedaan.” Guus kan niet wachten om zelf ook een berg als de Alpe d’Huez op te fietsen en af te dalen. „Dat lijkt me heel gaaf.” Het parcours van het NK dat de broers op zaterdag 21 juni rijden in het Kalheupinkpark is alvast een kleine graadmeter. „Voor een Nederlands parcours zitten er best veel hoogtemeters in”, kijkt Guus vooruit. Sven knikt. „Het is geen gemakkelijk parcours.” Ze mikken allebei op een top tien-klassering. De hoogtemeters vormen een opmaat naar de echte bergen in Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland: Sven en Guus kunnen niet wachten. Olaf en Vivian lachen. „We stemmen onze vakanties er wel op af, daar hoeven de jongens niet bang voor te zijn.”
De organisatie van het NK jeugdwielrennen is dit jaar in handen van OWC. De jongste talenten uit Nederland nemen het dit jaar in verschillende categorieën tegen elkaar op. Daarvoor is een uitdagend parcours van zo’n twee kilometer lang uitgezet in het Kalheupinkpark in Oldenzaal. De toegang tot het park is de gehele dag gratis. De hele dag is er wielrennen te zien: van 09.00 uur ’s ochtends tot 20.00 uur ’s avonds. De afgelopen weken trokken veel jonge wielrenners al naar Oldenzaal om het parcours te verkennen. Olaf Postma: „Omwonenden zeiden al: ze hebben nog niet vaak zoveel wielrenners gezien in het park.”
